Verlangen naar vrijheid

Amaranth merkt het goed dat zij hem niet meer aankijkt.
"Sorry als ik je ongemakkelijk maak, maar het is even noodzakelijk." Hij maakt haar haren los en kamt ze losjes door met zijn vingers. Vervolgens steekt hij haar haren op in een slordige knot met plukjes langs haar gezicht. Het is hem wel duidelijk dat zij nodig een bad nodig heeft. "Zo, als we snel lopen zal niemand het verschil merken. Maar ik zal wel snel een andere outfit voor je moeten vinden, voordat ze er wel achterkomen. Maar eerst in bad. Mijn moeder houdt haar dienstmeisjes altijd fris en schoon. Voor nu zal ik wel vertellen dat je bent wezen klimmen in de boom. Dat zou je kleding nog enigzins verklaren." Hij neemt iets afstand en kijkt naar haar.

"Oke.. Maar zullen ze niet af gaan vragen hoe de wachters knock out zijn?.." Even keek ze hem weer aan. Zoals haar haar nu zat beviel haar niet goed het zat vreemd voor haar gevoel omdat ze het altijd in een vlecht droeg..

"Ja en? Ze zijn op zoek naar een misdadiger. Niet een dienstmeisje. Als je vanaf de kerkers komt, heb je al een hele eind gerend. Praktisch door het hele kasteel. Dus als je dan maar drie wachters knock-out hebt geslagen, dan valt dat heel erg mee." Hij glimlacht haar even toe.

"M-maar, ik weet niet hoe ik me moet gedragen als eentje. Zulke dingen zijn me nooit geleerd. Ik heb nog nooit echt dingen gedaan als het gaar om huishouden. Ze laten me niet lang blijven als ze zien wat voor kluns ik daar in ben"

"Doe gewoon ontspannen en zoals ik je zeg, dan komt het wel goed. En nu moet ik mij vertonen, voordat er echt paniek uitbreekt. Loop met mij mee, twee passen achter mij. Dat is de propere afstand namelijk." Hij raapt de boog weer op en wikkelt die een beetje in de lap stof die overbleef van het scheuren van haar jurk. "Zo, dan is die ook een beetje beschermd." Vervolgens loopt hij achter de boom vandaan.

Ze keek naar de grond om zich aan die twee stappen te houden. Na een tijdje kon ze dat zonder te kijken en probeerde zich rustig te houden. Ze was wat nerveus maar ze vertrouwde hem erop dat het zou lukken.

Hij stapt rustig het kasteel weer in. Bijna direct stormen wachters op hem af die net op tijd halt weten te houden. Ze maken een haastige buiging voor hem.
"Hoogheid, bent u in orde? Waar bent u geweest? Er is een misdadiger ontsnapt en u loopt gevaar. Heeft u dan niets gemerkt?"
Amaranth bekijkt de wachter kort met een lichte minachtig, maar spreekt vervolgens kalm: "Ik ben al de tijd in de tuin geweest. En niet alleen. Een bediende was constant bij mij, zoals mijn moeder dat graag heeft." Hij stapt iets opzij zodat ze Laetitia kunnen zien. "Daarnaast vertrouw ik er blind op, heren, dat jullie prima wachters toch zeker wel één misdadiger kunnen vinden?"
De wachters kijken hun prins verbaasd en beschaamd aan, maar laten hem en Laetitia dan zonder moeilijk doen er langs.

Nogsteeds op de juiste afstand volgde ze de prins, ze keek de wachters niet aan, ze wist ook niet of dat uberhaupt wel moch of niet. Even ging haar hart wel te keer..

Hij leidt Laetitia rustig richting zijn vertrekken. Elke groep bewakers die hij tegenkomt, wimpelt hij net zo makkelijk af.
Uiteindelijk keert de rust weer terug, maar de misdadiger is nog steeds niet gevonden en dat zit de koning wat dwars.
Amaranth roept voor twee andere bedienden en laat één van hen een warm bad klaarmaken en de ander beveelt hij om schone dienstkleding te brengen. Als wordt gevraagd waarom, stelt hij enkel dat hij de prins is en geen reden nodig heeft om voor zoiets te vragen. Vervolgens wordt het voor hem gedaan.

Ze was een beetje onder de indruk wat iedereen voor hem deed. En hoe goed ze luisterde, daar zou ze nooit goed in zijn iemands wil opvolgen haar mond zou haar snel in de problemen brengen..

Even draait Amaranth zich naar Laetitia toe.
"Zo onderdanig hoor jij je dus ook te gaan gedragen. In ieder geval waar anderen bij zijn en zeker in de buurt van mijn ouders. Probeer het en spreek ze nooit tegen. Voor nu is er een bad voor je klaar en schone kleren erbij." Hij gebaart naar een groot kamerscherm waar stoom vandaan komt en net de bediende wegloopt. "Ik zal je daarna weer helpen met je haar, als dat nodig is." Hij loopt dan weg, nestelt zich in een vensterbank op de kussen aan de andere kant van de kamer en pakt er een boek bij om te lezen.

Ze liep naar het scherm en ging er achter staan, ze klede zich uit. Ze zette haar voet in het warme bad. Ze had nog nooit in een warm bad gezeten alleen in koud water. Het voelde wel lekker en ging er rustig in zitten en waste alles een keer goed. Ze dacht even na over wat ze allemaal moest doen. Het zou moeilijk worden voor haar..

"Was ook goed je haren!" roept hij haar nog toe. Vooral zijn moeder is er nogal scherp op dat ook het haar goed verzorgt is. Er zouden vast wel kleine flesjes bij het bad staan die zijn bedoelt als geurtjes om het haar te geuren of het lichaam.

"Oke.." Pakte de flesjes en gebruikte het voor waar het bedoeld was. Ook dit was beetje nieuw voor haar ze had nog nooit geuren gebruikt. Dat konden haar ouders niet betalen dus was het gewoon iets simpels om mee te wassen.

Er zijn veel verschilende geuren. Hij hoopte maar dat ze niet alles door elkaar zou gebruiken. Één geur is namelijk genoeg. Dan blijft het tenminste ook lekker om te ruiken. Rustig wacht hij af tot ze klaar is en tot die tijd leest hij gewoon.

Ze snapte heus wel dat ze niet teveel door elkaar moest doen of eigenlijk niks door elkaar. Eenmaal klaar kwam ze het water uit en droogde ze haar lichaam en haar haren en trok de kleding aan die voor haar klaar lag en kwam achter het schot vandaan...

Amaranth kijkt langzaam op van zijn boek als hij voetstappen hoort. Hij ziet dan Laetitia aangekleed en wel in het dienstmeid-outfitje en bekijkt haar kort of het er mee door kan.
"Het past." Dat is in ieder geval al iets. Nu moet ze enkel nog haar haren aanpassen. Rustig blijft hij zitten om te zien of ze zelf aan haar haren begint, of dat hij het voor haar moet doen.

Ze liep naar hem toe. "Wil je mijn haren weer doen?" vroeg ze zachtjes terwijl ze naar de grond keek. En keek hem toen eventjes aan.

Lichtelijk verbaasd kijkt Amaranth terug. Niet zo zeer de vraag, maar meer de manier waarop ze het vraagt, doet hem verbazen.
"Ja, dat is goed," antwoordt hij en hij komt rustig overeind van de vensterbank af. Zijn boek doet hij dicht en legt het neer op de kussens. "Kom maar zitten." Hij loopt haar voor naar een soort dressoir waar parfums op staan, borstels op liggen en verscheidene linten en andere sierattributen.

Ze ging zitten, ze wist zelf niet zo goed hoe ze zich voelde, het was allemaal erg nieuw voor haar.

Hij pakt een borstel en begint rustig en zo zacht mogelijk haar haren te borstelen. Het voelt ook wel iets vreemd voor hem om ineens een ander te helpen met borstelen, terwijl meestal hij degene is die geborsteld met zijn lange haren. Als alle klitten eruit zijn, vlecht hij haar haren tot één lange vlecht. Deze vlecht wikkelt hij vervolgens tot en knot en maakt het vast met een lint. Dan via de spiegel kijkend, trekt hij langs haar gezicht enkele dunne plukjes uit haar vlecht.
"Zo moet het goed genoeg zijn om mijn moeder te bedotten. En anders moet je maar een keer één van de andere bediendes vragen om je te helpen, als moeder er commentaar op heeft." Hij kijkt haar via de spiegel aan.

Ze glimlachte dan lichtjes. "Dankje wel uhhh... Ik.. weet jou naam helemaal niet..." En hij die van haar niet? Ze draaide zich om en keek hem nu direct aan.

"En ik de jouwe niet, jongedame." Hij glimlacht iets terug. "Mijn ouders hebben mij Amaranth genoemd. En wat is jouw naam?" Hij blijft kalm terug kijken.

"Laetitia." Ze glimlachte toen weer terug "Amaranth?.. Een aparte naam wel een mooie." Ze stond dan maar op "Dus wat moet ik doen?" Keek hem even aan.

"Wel, gezien het tijdstip slapen in de bediendenzaal. Zorg dat je morgen bij mijn vertrekken bent. Dan kan ik je weer in bescherming nemen. De bedienden doen meestal niet moeilijk over één persoon meer of minder. Vraag naar Leila als je het vertrek hebt gevonden en zeg haar dat jij morgen haar diensten bij mij overneemt."

"Oke, maar waar kan ik de zaal vinden?" Ze kende natuurlijk de weg hier helemaal niet. Dus keek ze een beetje flauw grijnzend "Ik ken de weg helemaal niet zo goed.."

Hij vertelt haar een beknopte beschrijving hoe er te komen.
"En anders," vervolgt hij, "volg je de stroom bediendes die nu wel aan het terugkeren zullen zijn naar de zalen." Hij loopt haar dan naar de deur, om haar de gang op te zetten zonder enige dwang.

Ze knikte en liep de kamer uit en volgde de route die hij haar had gegeven. Als ze het deels had gevolgd zag ze bediendes een richting in lopen en voegde zich er maar bij..

Sommigen van de bediendes werpen een fronsende blik naar haar, maar over het algemeen wordt ze genegeerd en lijkt ze te worden opgenomen in de grote massa van bedienden.
Amaranth zelf loopt enkele vertrekken verder naar waar zijn hemelbed staat. Als hij zich bedenkt dat zijn vrijheid wellicht dichterbij dan ooit is, voelt hij een lichte spanning door zijn lichaam trekken. Een spanning van blijdschap. Hij zet zijn kroon af, maakt zijn haren los, kleedt zich om naar een slaapgewaad en stapt onder de dekens. Waar Amaranth zich wel sterk bewust van is, is van het feit dat er veel afhangt van de eerlijkheid van het meisje. Kort werpt hij een blik op de boog die hij op zijn nachtkastje heeft neergelegd. Zou het echt zoveel voor haar betekenen? Hi zou voorlopig enkel kunnen afwachten.

Ze ging nooit ergens heen zonder haar boog, het was haar trots en de enigste wapen waarmee ze echt goed overweg kon. Ze kwam uit in de zaal voor de bediendes. Sliepen ze ook in deze kleding of hadden hun ook iets om in te slapen? Dat was ze vergeten te vragen.