Verlangen naar vrijheid

"Wie zei dat je alleen gaat? Ik kan ook prima jagen zonder boog." Hij grijnst even terug en gaat dan met haar op pad om iets te schieten of te vangen.

Ze grijnsde terug, hun moesten het wel zo zacht mogelijk houden.

Dat zou wel lukken. Hij zet met hout, enigzins bijgewerkt met zijn zwaard, vallen voor konijnen en eekhoorns. Terwijl hij het aan Laetitia overlaat om gevogelte of een hert te schieten met haar pijl en boog.

Ze loopt dan ook een stuk verder van de prins vandaan. Na zo'n 10 á 15 minuten te hebben gelopen zag ze in de verte een hert, langzaam liep ze er heen. Maar stond toen perongelijk op een klein takje, waardoor de hert ineens op keek en zij bleeft toen doods stil staan..

De prins zelf zit doodstil op afstand van zijn valstrikken te wachten tot een knaagdier in de val komt.

Na nog zo'n 10 minuten dat het beestje weer rustig verder ging met eten spande ze haar boog en liet die naar goed kijken waar ze moest schieten los en raakte het hert in de hals..

Ondanks de wind en het redelijk levendige bos, kan Amaranth horen dat iets met een doffe klap tegen de grond slaat. Kennelijk heeft Laetitia beet. Nu hij nog.

Ze liep naar het hert toe en haalde de pijl uit de hals zodra het beestje niet meer leefde. Moeizaam tilde ze de hert op en legde het over haar schouder. Dit kon ze niet te lang volhouden..

Hij zit nog altijd rustig te wachten. Zijn geduld wordt uiteindelijk beloond als er tot drie keer toe een zachte klap te horen is. Drie vallen zijn dus geactiveerd, dan moet er ook zeker iets gevangen zijn. Amaranth gaat kijken en vindt twee hazen. De derde val is geactiveerd, maar kennelijk is hetgene wat er had moeten zijn, ontsnapt.
Tevreden over zijn vangst, loopt Amaranth terug naar waar ze eerder zaten te slapen.

De langer hoe ze liep de meer pijn haar rug deed. Maar na een tijdje te hebben gelopen kwam ze terug op hun slaap plek..

Amaranth lijkt haar niet op te merken, want hij is vrij druk bezig met het aanmaken van een vuur, wat nog niet geheel wilt lukken.

Merkt dat hij haar niet opmerkte, probeerde haar gezicht zo neutraal mogelijk te houden en laat het hert van haar schouders zakken..

Hij kijkt op van de plof.
"Hey. Mooi geschoten," merkt de prins op als hij het hert ziet. "Kon je dat wel zonder moeite helemaal hierheen dragen?" vraagt hij wat bezorgd.

Ze schudde haar hoofd toen hij vroeg of het goed lukte het dier hier heen te dragen. Haar rug hield niet op met pijn doen op het moment.

"Hmn, dat is zorgwekkend. Rust nog maar goed uit. Dan kunnen we verder na het eten." Hij gebaard dat ze moet zitten en hij gaat verder met het vuur. Eindelijk slaat het aan, waarna hij met het villen van de dieren begint met zijn dolk.

Ze ging zitten. Hoopte dat het wel goed kwam met Amaranth's rug, alhoewel die ontsmet was. En de hare niet.

Daarom is Amaranth ook meer bezorgd om Laettia haar rug en niet zo zeer om zijn eigen rug. Ze moeten nu snel zijn, maar ook uiterst voorzichtig.

Als ze uiteindelijk een tijdje zat ging het wel weer. En stond op om toch weer mee te helpen wilde Amaranth niet alles alleen laten doen..

"Ga nou rusten," spreekt hij haar toe. "Met het eten komt het wel goed."

"Oke.." Ze ging dus weer zitten, ze vond het niet leuk toe te kijken. Maar goed.

Het duurt even, maar dan heeft Amaranth de dieren netjes gevild. De ingewanden verwijdert hij eveneens, maar hij bewaart de voedzame ingewanden wel. Die kunnen altijd of rauw of kort op het vuur en gegeten worden. Het is jammer dat ze niet het vlees kunnen drogen en pekelen. Dan zouden ze voor wat langer eten hebben. Nu zou het voor misschien een volledige dag zijn.
De bruikbare delen vlees legt hij alvast op het vuur om dicht te schroeien.

Ze keek even naar de lucht door de bladeren door, het zag er nog helder uit. Dus voorlopig zou het niet gaan regenen...

Terwijl hij het vlees in de gaten houdt, werpt Amaranth af en toe een blik op Laetitia. Zou het nog gaan? vraagt hij zich af. Hij hoopt dat ze snel bijtrekt, want kunnen ze sneller vorderen.

Na een tijdje ging het eindelijk rustig aan gedeeltelijk weg en was daar duidelijk opgelucht door, keek naar Amaranth. "Het gaat al beter.."

Met een lichte glimlach kijkt Amaranth Laetitia even aan.
"Dat is mooi om te horen. Vertel eens, wat heb je liever? Hert of konijn?" vraagt hij met echt zo'n speelse hondenkopachtige blik. Het is bijna alsof hij trots is op zijn geroosterde vlees.

"Doe mij maar het konijn" Ze keek even naar zijn speelse blik, je kon zien dat hij nu al genoot van zijn vrijheid, ook al had hij alleen haar als gezelschap en wat voedsel. Het deed wel goed hem zo te zien, vrolijker dan in het kasteel.

Amaranth had het konijn aan een stok geregen en geeft Laetitia de stok aan.
"Hij lijkt wat verbrand van buiten, maar dat is enkel het korstje. Van binnen zal het vlees zeker wel mals en goed eetbaar zijn." Hijzelf plukt een hertenbout van het vuur en zet er vol smaak zijn tanden in. Enkel is het wat heet, waardoor hij tijdens het kauwen ee beetje rare bekken trekt.

Ze moest er best wel om lachen, het zag er zo raar uit. Zelf blies ze geduldig voor ze een hap nam van haar konijn op een stokje. Dat aangebrande buiten laagje je at ze gewoon eerst op voor ze echt aan het malse vlees begon..

Als hij zijn hap heeft doorgeslikt, zegt hij verontschuldigend: "Ik had gewoon veel honger." Eventjes grijnst de prins en blaast nu wel voordat hij nog een hap neemt.

"Begrijpelijk.." Zei ze met een glimlach, ze had dan ook wel honger, maar minder zin om haar mond te verbranden..